You are my destiny 7

- Stój ! - Changmin zatarasował przejście między korytarzem, a salonem.
- Co się stało ? - spytał zbity z tropu Jaejoong, który dopiero co wszedł do domu
- Musimy porozmawiać - zapowiedział chłopak i pociągnął kolegę do swojego pokoju.
- Eh, możesz wolniej ? - Changmin posadził Jaejoonga na kanapie, którą wcześniej wysprzątał. Można by zauważyć, że cały pokój jakoś dziwnie lśnił - W tym momencie jestem trochę zagubiony - drapał się po głowie - Nawet nie wiedziałem, że ten kolor na ścianach jest zielony. Zawsze mi się wydawało, że jest niebieski, ale najwidoczniej zza progu jest inne światło - Jaejoong dał do zrozumienia, że jeszcze nigdy nie miał okazji podziwiania pokoju od wewnątrz, bo nigdy nie został tutaj zaproszony.
- Ha ha ha, ale śmieszne naprawdę - twarz Changmina przybrała dziwny grymas.
- Chciałeś coś ode mnie ?
- A właśnie chciałem. Widzisz... - zaczął niepewnie zmieniając ton głosu na bardziej słodki - Bo jest taka sprawa, że już nie mam ochoty dzielić pokoju z Yunho i zastanawiałem się czy nie dało by rady...
- Nie ma sprawy - rzucił pospiesznie Jaejoong i nachylił się przytulając młodszego kolegę.
- Ale co ty robisz ? Nawet nie wiesz jeszcze o co mi dokładnie chodzi ! - Changmin wyrwał się i stanął na przeciwko czarnowłosego.
- Mylisz się - uśmiechnął się - Wiem doskonale co masz na myśli. I tak mówiąc między nami to zawsze uwielbiałem zielony - powiedział rozpromieniony i opuścił pokój.
- Gdzie idziesz ? - wrzasnął rozgniewany Changmin - Jeszcze nie skończyłem mówić ! Domagam się więcej uwagi ! Wracaj tutaj !
- Idę się spakować - Powiedział delikatnie Jaejoong wychylając się zza futryny.
- Że co ? ! Nie miałem tego na myśli ! - chłopak kopnął ze złości biurko po czym złapał się za bolący palec u stopy - Ała ! - zawył jeszcze bardziej rozwścieczony  - Co jest z tymi ludźmi ? Ja już nie mam siły - opadł bezwładnie na krzesło, a twarz wylądowała mu bezwładnie na blacie  biurka.
            *********
- Co to jest ?! - Changmin trzymał w ręku bliżej mu niezidentyfikowaną rzecz, a wiedział, że wcześniej na pewno jej nie widział.
- Moja koszulka - odparł Jaejoong.
- A co ona niby tutaj robi ? !
- Leży. To chyba nie grzech ?
- To widzę, że leży ! Tylko dlaczego leży na moim łóżku ? ! - wrzasnął młodszy chłopak.
- Teraz to też i moje łóżko - odpowiedział luźno Jaejoong.
- Nie to miałem na myśli mówiąc, że mam dość dzielenia pokoju z Yunho - ktoś nagle złapał Changmina za barki i zaczął powoli je rozmasowywać. Przerażony chłopak odwrócił się i zobaczył uśmiechniętego lidera.
- A właśnie, że miałeś - szepnął mu na ucho Yunho - Tylko ciężko ci się do tego przyznać. Prawda ?
- A właśnie, że tu się mylisz - wyszarpnął się Changmin - Miałem przede wszystkim dosyć ciebie.
- Chciałeś to masz - powiedział lider - Ja przynajmniej nie  przywłaszczałem sobie twoich rzeczy - spojrzał na Jaejoonga, który właśnie w tym moemencie trzymał w reku małą ramkę z fotografią jakiejś kobiety.
- Oddaj to ! - Changmin pociągnął za zdjęcie i wyrwał je z rąk wystraszonego Jaejoonga po czym ten spojrzał się na niego z wyrzutem i nawet nie myślał spuścić choć na chwilę wzrok - Nie wyobrażaj sobie za dużo !
- Pamiętaj... Nigdy nie jest, aż tak źle, żeby nie mogło być jeszcze gorzej - zaśmiał się Yunho i zaczął momentalnie przeszukiwać cały pokój z zamiarem znalezienia całej reszty jego drobiazgów.
- Gdybyś nie był taki nerwowy wszystkim żyłoby się lepiej - Jaejoong zwrócił się kierunku najmłodszego - Nie rozumiem co złego jest w tym, że trzymałem tą ramkę ? Może wreszcie dasz sobie spokój z takimi głupotami ?
- Hej ! - Yunho wskazał palcem na Jaejoonga - Za kogo ty się masz ? ! Pamiętaj o naszej umowie i lepiej dobrze go traktuj - powiedział z uśmiechem i zabierając kilka rzeczy wyszedł z pokoju zostawiając współlokatorów samych.
- Tłumacz się ! - zaczął groźnie Changmin.
- Co ?
- O jakiej umowie masz pamiętać ? !
- A to ... To nic takiego - Jaejoong złapał poduszkę i przykrył nią twarz. Changmin podszedł do niego z bojowym nastawieniem i zaczął ciągnąć za róg poduszki.
- Natychmiast się wytłumacz ! - zaczął łaskotać kolegę po brzuchu - Co ukrywasz ? Dam ci spokój jeśli powiesz mi teraz - Changmin czuł, że pomimo różnicy siły ma przewagę nad zwijającym się ze śmiechu Jaejoongiem.
- A... a.... Już.. mówię... - jąkał się - Tylko ... proszę... przestań... - Changmin odpuścił i czekał na tłumaczenie kolegi.
- Obiecałem Yunho, że dopilnuję, żebyś spał w pidżamie - powiedział beztrosko uśmiechając się dyskretnie pod nosem.
- Wy wszyscy konspirujecie - spojrzał się na Jaejoonga i zmrużył podejrzliwie oczy - Ty z Yunho i Yoochunem , Yunho z Yoochunem i Yoochun z Junsu  - zaczął wyliczać na palcach tych, którzy jego zdaniem mieli jakieś tajemnice - A to wszystko przeciwko mnie !
- Myślisz, że nikt nie ma nic innego do roboty tylko zastanawiać się nad tobą ?  - zachichotał Jaejoong - A moja umowa z Yunho nie była wcale taka łatwa. Jak uważasz, że było łatwo obiecać mi, że będziesz codziennie spał ubrany ?
- A czy wam czasem nie przyszło do głowy..? - zaczął spokojnie Changmin - Że to raczej moja sprawa w czym śpię !
- I znowu się denerwujesz - Jaejoong wstał i zaczął rozmasowywać czoło chłopaka.
- Ehh... - poddał się Changmin - Dlaczego ty mi to robisz ? - stwierdził, że jeżeli wrzask nie podziałał to najwyższa pora na słodkie oczy.
- Nawet gdybym ci powiedział to i tak byś nie zrozumiał - Jaejoong wydawał się posmutnieć, ale po chwili wrócił z powrotem do masażu.
- No tak zapomniałem. Jestem jeszcze na wszystko za młody - tłumaczył Changmin sam sobie pod nosem.
- Widzisz - zaskoczył go nagle Jaejoong - Skoro sam to wiesz to niepotrzebne są te wszystkie pytania. Pójdę po sok - zaproponował starszy chłopak.
- Yhym - młodszy tylko stęknął najwyraźniej niezadowolony, że tak przyjemna czynność jak delikatny masaż twarzy została właśnie okrutnie przerwana, bo kogoś nagle owładnęło pragnienie.
- Ahhh - Jaejoong szarpnął delikatnie swoje włosy - Zapomniałem, że od dzisiaj miałem robić kolacje... Ehhh....Do zobaczenia później - mrugnął nieudolnie okiem co spowodowało skrzywienie na twarzy kolegi.
- Proszę tylko nie rób tego więcej  -zasugerował.
- A tak... Rozumiem - zgodził się Jaejoong próbując ukryć zawstydzenie.
            ********
- Lepiej by było gdybyś nie dorzucał "tego" czerwonego - Junsu skrzywił się wskazując palcem na blat kuchenny, na którym leżały dwie papryki - Ta zielona może być, ale ta druga najprawdopodobniej zepsuje smak.
- Na szczęście dla nas wszystkich -odezwał się Jaejoong - To ja przygotowuję kolacje, a nie ty.
- Też tak uważam -ziewnął dopiero co obudzony Micky sięgając po butelkę  z wodą.
- A.a.a. Podam ci - zdeklarował się Junsu rzucając się w stronę lodówki.
- Jak chcesz -wziął od kolegi napój i rozsiadł się na krześle - Ehh...Zapomniałem założyć skarpetek.
- Oooo.. Ja.... Przyniosę ci - zaproponował ponownie Junsu i wybiegł z kuchni.
- To nie wróży nic dobrego - zachichotał Yoochun - Zawsze jest taki miły kiedy czegoś chce - spojrzał się na Jaejoonga, który najwyraźniej nic z tego nie rozumiał - No wiesz pewnie będzie oczekiwał czegoś w zamian.
- Nigdy tego nie zauważyłem - Jaejoong zwęził usta i zaczął się głębiej nad tym zastanawiać - Jestem w 100 procentach pewny, że pierwszy raz zaobserwowałem takie zachowanie u Junsu, ale cóż ty wiesz lepiej w końcu to twój chłopak - gdyby Jaejoong wiedział co się stanie z jego koszulką po tych słowach na pewno ugryzł by się w język i darował sobie wredne uwagi, ale było już za późno, ponieważ Micky nie chcąc się najwidoczniej udławić się wodą mineralną najzwyczajniej w świecie wypluł ją prosto na biednego kolegę.
- Że co ? - ocierał się Yoochun nie spuszczając jednocześnie wzroku z osobnika, który śmiał wypowiedzieć tak obce mu słowa.
- Nie musiałeś tego robić - pouczył go Jaejoong - Żartowałem tylko. Nie musisz tak od razu wszystkiego brać do siebie, bo jeszcze pomyślę, że faktycznie coś ukrywasz.
- A wiesz co ten nowy szampon co kupił Junsu też ma całkiem niezły zapach - Micky kompletnie odbiegł od tematu i dał jednocześnie do zrozumienia, że nie ma ochoty go ciągnąć ani sekundy dłużej i lepiej będzie jeśli wszystko zostanie puszczone w niepamięć - Chyba przerzucę się na konwalie. Można je jeść ?
- Raczej nie - Jaejoong spojrzał się z politowaniem na kolegę, który wydawał się być w tym momencie strasznie ograniczony umysłowo - To jest kwiat i raczej się go nie je, ale zawsze możesz spróbować - wzruszył ramionami jakby nie bardzo interesowało go co wyląduje w żołądku Yoochuna - Ale wiesz co ?
- Hmm - stęknął Yoochun dalej popijając wodę,
- Coś mi się wydaje, że ten szampon mógłby być równie dobrze bezzapachowy, a ty i tak byłbyś oczarowany jego przecudownym aromatem - czarnowłosy zaczął chichotać pod nosem.
- Ale to było głębokie - Yoochun spojrzał z niechęcią na kolegę - Ale myślałem, że to chyba jasne, że i tak byłby to mój ulubiony zapach - zaczął się śmiać razem z Jaejoongiem nie zauważając, że ktoś wymachuje mu przed oczami czystymi, białymi skarpetkami.
- Mogą być moje ? - mówił zdyszany Junsu.
- Przecież te są moje - Yoochun spojrzał się na niego ze zdziwieniem - Mają nawet moje inicjały. O tutaj - wskazał palcem małe czarne kropki, które nawet pod lupą nie miałyby prawa przypominać jakichkolwiek liter.
- A tak faktycznie są - cieszył się Junsu - Musiałem ich nie zauważyć. Hehe.
- Ja do tej pory tam nic nie widzę - Jaejoong znienacka wepchnął głowę pomiędzy kolegów próbując wychwycić owe inicjały.
- Hej to moja bielizna ! - oburzył się Yoochun - Nie musisz się, aż tak przyglądać. To jest dość krepujące.
- Tak, ale weź pod uwagę fakt, że to ja je piorę - uśmiechnął się z satysfakcją - I to nie jest jakiś wielki zaszczyt.
- Ehhh.... - zawarczał Micky - Do rzeczy... A, więc co chcesz w zamian za twoją pomoc ? - zapytał formalnie na co Junsu tylko odkaszlnął głośno i odwrócił głowę w inną stronę próbując uniknąć przeszywającego go wzroku.
- Tak... Ehemm... - Junsu zaczął bawić się swoimi palcami zupełnie jak małe zakłopotane dziecko - Umówiłem się... - wykrztusił szybko - z... z... dziewczyną... - Yoochun był tak zszokowany, że o mało co nie spadł z krzesła i  po raz drugi w ciągu ostatnich 5 minut można było podziwiać fontannę tryskającą z jego ust prosto na niczemu winnego Jaejoonga.
- Yhym - zaskomlał z rezygnacją "kucharz" - Czy ja w ogóle dziś skończę ta kolację ? Odbił ci dzisiaj ? - zwrócił się w kierunku Yoochuna, który zdawał się go w ogóle nie słuchać.
- Ale co w związku z tym ? I dlaczego z dziewczyną ? - spytał zupełnie zaskoczony Micky. To zupełnie tak jakby spotkanie mężczyzny z kobietą było czymś dziwnym i chorym co trzeba było w najgorszym przypadku leczyć.
- Obiecała, że się ze mną spotka tylko wtedy jak będzie mogła wziąć ze sobą koleżankę.... - Junsu kiwał się raz do przodu, a raz do tyłu męcząc w  ustach swój palec wskazujący.
- No czy ja muszę wszystko wyciągać na siłę ? - denerwował się Yoochun - Raczej nie potrzebna ci moja pomoc skoro umówiłeś się z dwiema pannami na jeden wieczór co ?
- No właśnie jest... Musisz iść tam ze mną.
- Wykluczone - padła szybka i pewna odpowiedź.
- Ale.. ale ... - jąkał się Junsu.
- Nie ! - Micky dał do zrozumienia, że nie będzie włóczył się nigdzie z jakimiś obcymi dziewczynami.
- Ja pójdę - zaproponował Jaejoong, który uważnie przysłuchiwał się rozmowie i wychwytywał każdy nawet najdrobniejszy szczegół.
- To świetnie  ! -Nie ma mowy !- krzyknęli równocześnie Junsu i Yoochun.
- Junsu - Micky pociągnął go za nogawkę od spodni - Zmieniłem zdanie. Jednak pójdę z tobą. W końcu ktoś musi cię przypilnować - dodał.
- Jeśli ty idziesz po to, żeby go pilnować... To kto w takim bądź razie będzie pilnował ciebie - spytał Jaejoong z przekąsem.
- Bardzo zabawne. Wiesz ostatnio żarty się ciebie trzymają - zripostował Micky - Idę zobaczyć co robi Yunho.
- A właśnie - Jaejoongowi przypomniało się, że ta dwójka jeszcze nic nie wie o przeprowadzce, która miała miejsce - Jak chcesz go znaleźć to jest u mnie w pokoju - uśmiechnął się.
- Nie pytam - wzdychał zrezygnowany Yoochun i wyszedł z kuchni kierując się za radą kolegi.
- Pamiętaj o spotkaniu ! - wrzasnął Junsu - Jutro koło 8 !
            *********
- W ogóle nie jestem pewien czy chcę wiedzieć co ty tutaj robisz ? - spytał Yoochun rozglądając się po byłym pokoju Jaejoonga.
- Jak nie to nie - odparł lider.
- No dobra chce.
- W sumie to nic zaskakującego ... Jak już mówiłem kiedyś, że jak mi nie pomożesz to wszystko schrzanię - w głosie Yunho słychać było żal - No i jak widać tak się właśnie stało.
- Nie przesadzaj - Yoochun objął "przyjaciela" próbując go jednocześnie pocieszyć - Masz tu całkiem dużo miejsca. Sam bym chciał mieć tyle. Nie musiałbym sprzątać.
- Chcesz się zamienić ? - spytał z nadzieją Yunho, ale wiedział, że graniczyłoby to z cudem.
- Nigdy !
- Rozumiem - wzdychał lider - To raczej nie miało tak być.
- Zdążyłem się domyślić, ale damy radę - przytulił kolegę jeszcze mocniej.
- Nie uduś mnie tylko - zaśmiał się Yunho - Teraz to będę się czuł jeszcze bardziej samotny niż wcześniej. Jak on mógł mieszkać tu sam - lider rozglądał się po jasno oświetlony pokoju, w którym ściany przypominały te znajdujące się w gabinecie dentystycznym, a sufit sprawiał wrażenie wielkiej czarnej dziury - A przede wszystkim jak dawał radę tu nie zwariować ?
- Wiesz - Yoochun wskazał na ścianę znajdującą się za ich plecami, na której wisiało kilkanaście ramek ze zdjęciami, na których widnieli członkowie zespołu w różnych "codziennych" sytuacjach - Kto powiedział, że nie oszalał. Jaki normalny człowiek wiesza sobie "takie" zdjęcia nad łóżkiem - wziął do ręki jedno z nich, na który był on sam i przytknął Yunho przed nos.
- Miałem je wszystkie pościągać, ale akurat to ... - wyrwał ramkę z rąk Yoochuna - ... miałem sobie zostawić.
- Skończcie się obmacywać ! - doszedł ich donośny wrzask zza drzwi.
- A ten co sobie znowu uroił ? - spytał Micky ze zdziwieniem.
- Wiesz to Changmin - powiedział Yunho tak jakby to jedno zdanie tłumaczyło wszystko.
            *********
- Nie mogę się ruszyć - stękał najwyraźniej najedzony Yoochun, przed którym stał idealnie "wyczyszczony" talerz.
- Żartujesz ? - Changmin spojrzał się na niego jak na dziwadło - Ja poproszę dokładkę ! - wrzasnął do Jaejoonga - Jak można tak mało jeść?
- To nie ja jem mało... Tylko ty jesz jak kobieta w ciąży...
- Ta kłótnia w ogóle nie ma najmniejszego sensu - wtrącił się Yunho - Przecież nikt nikomu nie zabrania jeść, ani nie zmusza do tego....
- Zwariowałeś ! - oburzył się najmłodszy z chłopaków - To byłby grzech nie zjeść czegoś takiego.
- Hyung ! - Yoochun machnął ręką w kierunku Jaejoonga - Przynieś mi coś do picia.
- Możesz wziąć moje - zaproponował Junsu przysłuchując się tylko rozmowie i obserwując sprzeczających się kolegów. Powoli zaczął pchać szklankę z sokiem w kierunku Yoochuna, z której co kawałek ulatywało trochę napoju.
- Dzięki - rzucił Micky i wypił cała zawartość jednym łykiem - AAAA... Od razu lepiej.
- Nie zapomnij, że idziesz jutro ze mną na spotkanie - dodał Junsu przeżuwając coś w ustach.
- Inaczej byś pewnie nie dał rady dopchać tej szklanki, aż tak daleko. Prawda ? - spytał wścibskim tonem Changmin.
- Właśnie tak.... - odpowiedział chłopak odkładając sztućce i odszedł od stołu - Dziękuję. Było pyszne.
- Czekaj ! - Yoochun szarpnął go za rękaw - Co będziesz teraz robił ?
- Odpoczywał. To chyba normalne. Jutro zaczynają się zajęcia - uwolnił się od uścisku kolegi i usiadł na sofie w salonie.
- Zupełnie zapomniałem o zajęciach.... - złapał się za głowę Yoochun.
- Ale czegoś mi tu brakuje - Changmin ścisnął się za podbródek udając, że intensywnie myśli - Już wiem ! - krzyknął pełen satysfakcji - Nie dosta....
- Hej ! Przeciez nie dostaliśmy żadnego maila - ucieszył się Jaejoong.
- Ja to miałem powiedzieć - Changmin wyraźnie dał do zrozumienia, że właśnie w tym momencie ucierpiała jego psychika. Spojrzał się po reszcie chłopaków, którzy chyba nie bardzo mieli ochotę go słuchać, bo byli zbyt pochłonięci tematem o  braku instrukcji z agencji.
- No to sobieeee... - ziewał Micky - ... wreszcie odpoczniemy.